لوله رکتومیک لوله توخالی و انعطاف‌پذیر است که برای تسکین علائم مرتبط با عوارض گوارشی، مانند گاز و احتقان مدفوع، وارد رکتوم می‌شود. به عنوان نوعیکاتتر پزشکی، نقش مهمی در مراقبت‌های اورژانسی و مدیریت روتین بیمارستان ایفا می‌کند. درکاندیکاسیون لوله رکتوم، مناسباندازه لوله رکتومنحوه‌ی استفاده، و مدت زمانی که می‌توان آن را با خیال راحت در محل خود باقی گذاشت، برای مراقبت مؤثر و ایمن از بیمار ضروری است.
لوله رکتوم چیست؟
لوله رکتوم که به عنوان لوله باد معده نیز شناخته می‌شود،...مواد مصرفی پزشکیاین لوله‌ها برای کمک به رفع فشار روده با اجازه دادن به عبور گاز یا مدفوع طراحی شده‌اند. این لوله‌ها معمولاً از لاستیک نرم یا پلاستیک ساخته می‌شوند و دارای نوک گرد هستند تا آسیب به مخاط رکتوم را به حداقل برسانند. برخی از لوله‌های رکتوم دارای چندین سوراخ جانبی هستند تا راندمان تخلیه را افزایش دهند.
لوله‌های رکتوم که عمدتاً در بیمارستان‌ها و مراکز مراقبتی استفاده می‌شوند، بخشی از دسته وسیع‌تری از ...کاتترهای پزشکیبرخلاف کاتترهای ادراری که در مثانه قرار می‌گیرند، کاتترهای رکتوم به طور خاص برای قرار دادن در رکتوم طراحی شده‌اند تا به رفع فشار روده یا انحراف مدفوع کمک کنند.
کاربرد لوله رکتال: چه زمانی استفاده می‌شود؟
چندین وضعیت بالینی وجود دارد که در آنها ممکن است لوله رکتوم تجویز شود. این موارد عبارتند از:
- تسکین نفخ یا اتساع شکم– هنگامی که بیماران از تجمع بیش از حد گاز (اغلب پس از جراحی) رنج می‌برند، لوله‌های رکتوم به کاهش ناراحتی و کاهش فشار بر حفره شکمی کمک می‌کنند.
- مدیریت بی‌اختیاری مدفوع- در بیماران مراقبت‌های ویژه یا طولانی‌مدت، به‌ویژه آن‌هایی که بستری یا بیهوش هستند، لوله رکتوم می‌تواند به مدیریت حرکات نامنظم روده کمک کند و از آسیب پوستی جلوگیری کند.
- سفت شدن مدفوع- لوله مقعدی می‌تواند در تسکین تجمع مدفوع سفت، زمانی که تنقیه سنتی یا تخلیه دستی مدفوع مؤثر نباشد، کمک کند.
- قبل یا بعد از عمل جراحی– آتونی یا ایلئوس روده پس از عمل می‌تواند منجر به احتباس شدید گاز شود. ممکن است برای تسکین علائم، لوله‌های رکتوم به طور موقت قرار داده شوند.
- روش‌های تشخیصی– در برخی از تکنیک‌های تصویربرداری، لوله‌های رکتوم به ورود ماده حاجب به روده برای تصویربرداری واضح‌تر کمک می‌کنند.
این شرایط به طور کلی به عنوان ... شناخته می‌شوند.اندیکاسیون‌های لوله‌گذاری رکتومو ارزیابی مناسب توسط متخصصان پزشکی قبل از قرار دادن آن ضروری است.
اندازه لوله مقعدی: انتخاب مناسب
انتخاب درستاندازه لوله رکتومبرای ایمنی و راحتی بیمار حیاتی است. لوله‌های رکتوم در اندازه‌های مختلفی وجود دارند که معمولاً با واحد فرانسوی (Fr) اندازه‌گیری می‌شوند. اندازه فرانسوی نشان دهنده قطر خارجی کاتتر است - هرچه عدد بزرگتر باشد، لوله بزرگتر است.
در اینجا اندازه‌های رایج لوله‌های رکتوم بر اساس گروه سنی آمده است:
- نوزادان و کودکان نوپا:۱۲–۱۴ جمعه
- کودکان:۱۴–۱۸ جمعه
- بزرگسالان:۲۲–۳۰ جمعه
- بیماران مسن یا ناتوان:بسته به لحن رکتوم، ممکن است اندازه‌های کوچکتر ترجیح داده شوند.
انتخاب اندازه مناسب، تضمین می‌کند که لوله بدون ایجاد تروما یا ناراحتی غیرضروری، مؤثر باشد. لوله‌های خیلی بزرگ می‌توانند به پوشش رکتوم آسیب برسانند، در حالی که لوله‌هایی که خیلی کوچک هستند ممکن است اجازه تخلیه کافی را ندهند.
روش قرار دادن لوله رکتوم
قرار دادن لوله رکتوم همیشه باید توسط متخصصان آموزش دیده مراقبت های بهداشتی و تحت شرایط آسپتیک انجام شود. در اینجا یک مرور کلی از این روش آمده است:
- آماده سازی:
- برای کاهش اضطراب، مراحل انجام کار را برای بیمار (در صورت هوشیاری) توضیح دهید.
- وسایل لازم را آماده کنید: لوله مقعدی، روان‌کننده پایه آب، دستکش، پدهای جاذب و در صورت نیاز، ظرف تخلیه یا کیسه جمع‌آوری.
- بیمار را به پهلوی چپ (وضعیت سیمز) قرار دهید تا انحنای طبیعی رکتوم و کولون سیگموئید را دنبال کند.
- درج:
- دستکش بپوشید و مقدار زیادی روان‌کننده روی لوله بمالید.
- لوله را به آرامی وارد رکتوم کنید (تقریباً 7 تا 10 سانتی‌متر برای بزرگسالان) و همزمان مقاومت را زیر نظر داشته باشید.
- اگر با مقاومت مواجه شدید، لوله را با فشار وارد نکنید - در عوض، سعی کنید بیمار را تغییر موقعیت دهید یا از لوله کوچکتری استفاده کنید.
- نظارت و ایمن‌سازی:
- پس از قرار دادن، خروج گاز، مدفوع یا مایع را بررسی کنید.
- بسته به کاربرد مورد نظر، لوله می‌تواند به سیستم زهکشی متصل شود یا در معرض هوا قرار گیرد.
- بیمار را از نظر ناراحتی، خونریزی یا علائم سوراخ شدن روده تحت نظر داشته باشید.
- برداشتن و مراقبت:
- بیشتر لوله‌های رکتوم برای مدت نامحدود در جای خود باقی نمی‌مانند.
- وقتی دیگر نیازی به آن نیست، لوله را به آرامی بیرون بکشید و طبق پروتکل‌های کنترل عفونت بیمارستانی آن را دور بیندازید.
لوله مقعدی چه مدت می‌تواند داخل بماند؟
مدت زمانی که یک لوله رکتوم می‌تواند در داخل بدن باقی بماند، به وضعیت بالینی و وضعیت بیمار بستگی دارد. با این حال، لوله‌های رکتوم عموماًبرای استفاده طولانی مدت طراحی نشده است.
- تسکین موقت (گاز، گرفتگی):لوله‌ها ممکن است به مدت 30 دقیقه تا 1 ساعت وارد شده و سپس برداشته شوند.
- سیستم‌های مدیریت مدفوع (برای بی‌اختیاری):برخی از سیستم‌های تخصصی را می‌توان برای موارد زیر در جای خود باقی گذاشت:تا ۲۹ روزاما فقط تحت نظارت دقیق پزشکی.
- استفاده روتین در بیمارستان:اگر لوله‌ای برای تخلیه در محل باقی مانده است، باید هر چند ساعت یکبار بررسی شود و هر ۱۲ تا ۲۴ ساعت یکبار تعویض شود تا خطر آسیب فشاری یا عفونت کاهش یابد.
استفاده طولانی مدت ممکن است منجر به عوارضی مانند زخم‌های رکتوم، نکروز فشاری یا حتی سوراخ شدن شود. بنابراین، ارزیابی مداوم بسیار مهم است و باید از استفاده طولانی مدت اجتناب شود، مگر اینکه از محصولی استفاده شود که به طور خاص برای آن مدت در نظر گرفته شده باشد.
خطرات و اقدامات احتیاطی
اگرچه لوله‌های مقعدی در صورت استفاده مناسب عموماً بی‌خطر هستند، اما خطرات احتمالی شامل موارد زیر است:
- خونریزی رکتوم یا آسیب مخاطی
- سوراخ شدن روده (نادر اما جدی)
- آسیب فشاری به اسفنکتر مقعد
- عفونت یا تحریک
برای به حداقل رساندن این خطرات، استفاده از روش صحیح ضروری است.اندازه لوله رکتوم، از ورود ملایم اطمینان حاصل کنید و مدت زمان قرارگیری را محدود کنید. بیماران باید از نظر ناراحتی، خونریزی یا سایر عوارض جانبی از نزدیک تحت نظر باشند.
نتیجه‌گیری
لوله رکتومارزشمندی استمواد مصرفی پزشکیبرای مدیریت بیماری‌های مختلف مرتبط با دستگاه گوارش و روده استفاده می‌شود. چه برای تسکین گاز، مدیریت بی‌اختیاری یا کمک به روش‌های تشخیصی، درک روش‌های مناسباندیکاسیون لوله رکتوم، مناسباندازه لوله رکتومو دستورالعمل‌های رویه‌ای ایمن برای نتایج مطلوب بیمار ضروری است.
به عنوان یک مورد پرکاربردکاتتر پزشکی، استفاده از آن همیشه باید با قضاوت پزشکی حرفه‌ای هدایت شود. با استفاده و نظارت صحیح، لوله‌های رکتوم می‌توانند راحتی بیمار را تا حد زیادی بهبود بخشیده و عوارض مرتبط با اختلال عملکرد روده را کاهش دهند.
زمان ارسال: مه-06-2025