7 عامل اصلی برای انتخاب پورت قابل کاشت در مقابل خط PICC

درمان سرطان اغلب نیاز به دسترسی وریدی طولانی مدت برای شیمی درمانی، تغذیه یا تزریق دارو دارد. دو وسیله رایج برای دسترسی عروقی که برای این اهداف استفاده می‌شوند عبارتند از:کاتتر مرکزی که از طریق محیط وارد می‌شود(خط PICC) وپورت قابل کاشت(همچنین به عنوان پورت شیمی درمانی یا پورت-آ-کت شناخته می‌شود).

هر دو عملکرد یکسانی دارند - ارائه مسیری مطمئن برای ورود دارو به جریان خون - اما از نظر مدت زمان، راحتی، ماندگاری و خطر تفاوت زیادی دارند. درک این تفاوت‌ها به بیماران و ارائه دهندگان خدمات درمانی کمک می‌کند تا مناسب‌ترین گزینه را انتخاب کنند.

پورت‌های قابل کاشت (PICC) و پورت‌های قابل کاشت چیستند؟ کدام یک بهتر است؟

کاتتر PICC یک کاتتر بلند و انعطاف‌پذیر است که از طریق ورید بازو وارد شده و به سمت یک ورید بزرگ در نزدیکی قلب هدایت می‌شود. این کاتتر دسترسی مستقیم به گردش خون مرکزی را فراهم می‌کند و تا حدی خارجی است و یک بخش قابل مشاهده از لوله در خارج از پوست قرار دارد. کاتترهای PICC معمولاً برای درمان‌های کوتاه تا میان‌مدت مانند آنتی‌بیوتیک‌ها، تغذیه داخل وریدی یا شیمی‌درمانی که چند هفته تا چند ماه طول می‌کشد، استفاده می‌شوند.

پورت قابل کاشت، یک وسیله پزشکی کوچک است که کاملاً زیر پوست، معمولاً در قسمت بالای قفسه سینه، قرار می‌گیرد. این وسیله شامل یک مخزن (پورت) است که به یک کاتتر متصل است که وارد ورید مرکزی می‌شود. دسترسی به پورت با ...سوزن هوبردر صورت نیاز برای دارو یا خونگیری، بسته می‌ماند و در صورت عدم استفاده، زیر پوست نامرئی می‌ماند.

هنگام مقایسه پورت قابل کاشت در مقابل خط PICC، خط PICC جایگذاری و برداشتن آسان‌تری را برای درمان کوتاه‌مدت ارائه می‌دهد، در حالی که پورت قابل کاشت راحتی بهتر، خطر عفونت کمتر و دوام طولانی‌مدت را برای درمان‌های مداوم مانند شیمی‌درمانی فراهم می‌کند.

7 عامل اصلی برای انتخاب پورت قابل کاشت در مقابل خط PICC

۱. مدت زمان دسترسی: کوتاه‌مدت، میان‌مدت، بلندمدت

مدت زمان مورد انتظار برای درمان اولین عاملی است که باید در نظر گرفته شود.

خط PICC: برای دسترسی کوتاه تا میان‌مدت، معمولاً تا شش ماه، ایده‌آل است. قرار دادن آن ساده است، نیازی به جراحی ندارد و می‌توان آن را در کنار تخت بیمار برداشت.
پورت قابل کاشت: بهترین گزینه برای درمان طولانی مدت، ماه‌ها یا سال‌ها. این پورت می‌تواند برای مدت طولانی با خیال راحت کاشته شود و برای بیمارانی که تحت دوره‌های مکرر شیمی درمانی یا تزریق طولانی مدت دارو قرار می‌گیرند، مناسب است.

به طور کلی، اگر انتظار می‌رود درمان بیش از شش ماه طول بکشد، پورت قابل کاشت انتخاب بهتری است.

۲. نگهداری روزانه

الزامات نگهداری بین این دو دستگاه دسترسی عروقی تفاوت قابل توجهی دارد.

خط PICC: معمولاً هفته‌ای یک بار نیاز به شستشو و تعویض پانسمان منظم دارد. از آنجا که این خط دارای یک قسمت خارجی است، بیماران باید محل را خشک و محافظت شده نگه دارند تا از عفونت جلوگیری شود.
پورت قابل کاشت: پس از بهبود برش، به حداقل نگهداری نیاز دارد. در صورت عدم استفاده، فقط هر ۴ تا ۶ هفته نیاز به شستشو دارد. از آنجایی که کاملاً زیر پوست کاشته می‌شود، بیماران محدودیت‌های روزانه کمتری دارند.

برای بیمارانی که به دنبال راحتی و نگهداری کمتر هستند، پورت قابل کاشت به وضوح برتر است.

۳. سبک زندگی و راحتی

تأثیر سبک زندگی یکی دیگر از ملاحظات کلیدی هنگام انتخاب بین دستگاه دسترسی PICC و پورت قابل کاشت است.

خط PICC: لوله خارجی می‌تواند فعالیت‌هایی مانند شنا، حمام کردن یا ورزش را محدود کند. برخی از بیماران به دلیل دید و نیاز به لباس، آن را ناراحت کننده یا خجالتی می‌دانند.
پورت قابل کاشت: راحتی و آزادی بیشتری را ارائه می‌دهد. پس از بهبودی، کاملاً نامرئی است و در بیشتر فعالیت‌های روزانه اختلالی ایجاد نمی‌کند. بیماران می‌توانند بدون نگرانی در مورد دستگاه، دوش بگیرند، شنا کنند و ورزش کنند.

برای بیمارانی که برای راحتی و سبک زندگی فعال ارزش قائلند، پورت قابل کاشت مزیت آشکاری ارائه می‌دهد.

۴. خطر عفونت

از آنجا که هر دو دستگاه دسترسی مستقیم به جریان خون را فراهم می‌کنند، کنترل عفونت بسیار مهم است.

خط PICC: خطر عفونت بیشتری دارد، به خصوص اگر برای مدت طولانی استفاده شود. قسمت خارجی می‌تواند باکتری‌ها را وارد جریان خون کند.
پورت قابل کاشت: خطر عفونت کمتری دارد زیرا کاملاً توسط پوست پوشیده شده و یک سد محافظ طبیعی ایجاد می‌کند. مطالعات بالینی نشان داده است که پورت‌ها به طور قابل توجهی کمتر از PICCها باعث عفونت‌های خونی مرتبط با کاتتر می‌شوند.

برای استفاده طولانی مدت، پورت قابل کاشت انتخاب ایمن‌تری محسوب می‌شود.

۵. هزینه و بیمه

ملاحظات هزینه شامل هم هزینه اولیه نصب و هم هزینه نگهداری طولانی مدت می‌شود.

خط PICC: به طور کلی ارزان‌تر است زیرا نیازی به جراحی ندارد. با این حال، هزینه‌های نگهداری مداوم - از جمله تعویض پانسمان، مراجعه به کلینیک و تعویض لوازم - می‌تواند با گذشت زمان افزایش یابد.
پورت قابل کاشت: هزینه اولیه بالاتری دارد زیرا به کاشت جراحی جزئی نیاز دارد، اما به دلیل کاهش نیازهای نگهداری، برای درمان‌های طولانی مدت مقرون به صرفه‌تر است.

بیشتر طرح‌های بیمه، هر دو دستگاه را به عنوان بخشی از هزینه‌های تجهیزات پزشکی برای شیمی‌درمانی یا درمان IV پوشش می‌دهند. مقرون‌به‌صرفه بودن کل به مدت زمان مورد نیاز برای دستگاه بستگی دارد.

۶. تعداد لومن‌ها

تعداد لومن‌ها تعیین می‌کند که چه تعداد دارو یا مایع را می‌توان همزمان تحویل داد.

خطوط PICC: در گزینه‌های تک، دو یا سه لومن موجود است. PICC های چند لومن برای بیمارانی که نیاز به تزریقات متعدد یا خونگیری مکرر دارند، ایده‌آل هستند.
پورت‌های قابل کاشت: معمولاً تک‌لوله‌ای هستند، اگرچه پورت‌های دولوله‌ای برای رژیم‌های شیمی‌درمانی پیچیده نیز موجود است.

اگر بیمار به تزریق همزمان چندین دارو نیاز داشته باشد، ممکن است یک پورت PICC چند لومنی ترجیح داده شود. برای شیمی درمانی استاندارد، یک پورت قابل کاشت تک لومنی معمولاً کافی است.

۷. قطر کاتتر

قطر کاتتر بر سرعت تزریق مایع و راحتی بیمار تأثیر می‌گذارد.

خطوط PICC: معمولاً قطر خارجی بزرگتری دارند که گاهی اوقات می‌تواند باعث تحریک رگ یا محدود کردن جریان خون در صورت استفاده طولانی مدت شود.
پورت‌های قابل کاشت: از کاتتر کوچک‌تر و صاف‌تری استفاده کنید که کمتر رگ را تحریک می‌کند و امکان استفاده طولانی‌مدت راحت‌تری را فراهم می‌کند.

برای بیمارانی که رگ‌های کوچک‌تری دارند یا بیمارانی که نیاز به درمان طولانی‌مدت دارند، پورت قابل کاشت سازگارتر و کمتر مزاحم است.

نتیجه‌گیری

انتخاب بین خط PICC و پورت قابل کاشت به عوامل بالینی و شخصی متعددی بستگی دارد - مدت زمان درمان، نگهداری، راحتی، خطر عفونت، هزینه و الزامات پزشکی.

خط PICC برای درمان کوتاه مدت یا میان مدت بهترین گزینه است، زیرا جایگذاری آسان و هزینه اولیه کمتری را ارائه می‌دهد.
پورت قابل کاشت برای شیمی‌درمانی طولانی‌مدت یا دسترسی مکرر به عروق بهتر است، راحتی بیشتر، حداقل نیاز به نگهداری و عوارض کمتری را ارائه می‌دهد.

هر دو ضروری هستنددستگاه‌های دسترسی عروقیکه کیفیت مراقبت از بیمار را بهبود می‌بخشد. انتخاب نهایی باید با مشورت متخصصان مراقبت‌های بهداشتی انجام شود و اطمینان حاصل شود که دستگاه با نیازهای پزشکی و سبک زندگی بیمار مطابقت دارد.